November 4, 2024 | सोमवार, कार्तिक १९, २०८१
सुचनाहरु
अदालतको आदेशलाई महानगरको निर्णय भनि जनता माझ भ्रम नछर्नु- बालेन सरकारले संविधान दिवशको अवसरमा नेसनल डे कन्सर्ट गर्ने प्रधानमन्त्रीलाई एमाले काठमाडौँद्वारा ध्यानाकर्षण माओवादी केन्द्र भद्रपुरमा हंशधर राजवंशीको नेतृत्वमा नयाँ कार्य समिति चयन सुनको मुल्य घट्यो , कतिमा हुदैछ कारोवार ? साफ यु–२०: भुटानलाई हराउँदै नेपाल फाइनलमा चरित्रहत्या गरेको भन्दै दुर्गा प्रसाईंविरुद्ध ज्वाला संग्रौलाले दिइन् साइबर व्युरोमा उजुरी आज श्रीकृष्ण जन्माष्टमी गुन्यु चोली जोगाउन थालिएको मेची–काली यात्रा समापन आजको मौसम : कोशीमा भारी वर्षाको सम्भावना विमानस्थलबाट इन्धन डिपो हटाउन सरकारी निकायबीच मिलेन तालमेल सुनकोसीमा खसेको गाडी निकालियो, अझै तीनजना नदीमै बेपत्ता भत्ता लिन राष्ट्रिय परिचय पत्र नचाहिने सर्वोच्च अदालतको आदेश कोरियामा मृत्यु भएकी इलामकी सोनुको शव नेपाल ल्याइयो नेपाली तीर्थयात्री बोकेको बस बिहारमा दुर्घटना सुनको मूल्य तोलामा १ हजार रुपैयाँ बढ्यो महोत्तरीको बर्दिवास र औरही सिमाना नजिक वडा अध्यक्ष मृत फेला देउवा निवास अगाडि फेला परेको शङ्कास्पद वस्तुभित्र माटो भेटियो झापाको गौरीगञ्जमा आगलागी, दुईवटा घर जलेर नष्ट त्रिशूली नदीमा खस्नबाट जोगियो बस, घाइते १५ जनामध्ये दुईको अवस्था गम्भीर

हत्यालाई सरकारले सामान्य रुपमा लिनु निकै दुःखद् र रहस्यमय बन्यो

  • साझा परिवेश
  • शुक्रबार, जेष्ठ २६, २०८० ११:५४
हत्यालाई सरकारले सामान्य रुपमा लिनु निकै दुःखद् र रहस्यमय बन्यो

गौर हत्याकाण्ड ।।

घटनास्थलमा छरपस्ट भाला,

च्यातिएका टेन्टका टुक्रा र नालीमा रगतका टाटैटाटा थिए ।

बीभत्स र नृशंस तरिकाको यो काण्ड

पाँच जना महिलाको बीभत्स हत्या

लखेटी-लखेटी मारियो 

राइस मिल मैदानका दुई कुनामा दुईतिर आमने-सामने मञ्चहरू एकआपसमा अझै भिड्ने मूडमा भए जस्तो लाग्थ्यो । हत्या-हिंसाको लामो शृंखला भोगेको मुलुकमा शान्तिको किरण झुल्किंदै गर्दा ७ चैत २०६३ मा गौर हत्याकाण्ड भएर पूरै देश सन्नाटामा थियो । माओवादी शान्ति प्रक्रियामा आएको एक वर्ष पनि भएको थिएन । माओवादी शान्ति प्रक्रियामा आएपछि हत्या-हिंसाको सिलसिला पनि अन्त्य भयो भन्ने नागिरकको आशा यो हत्याकाण्डले फेरि धमिल्याइदिएको थियो ।

मानवीय क्षति त्यो पनि क्रूरतापूर्वक र बीभत्स रूपमा भएको समाचारले फेरि देशलाई सन्नाटामा पुर्याएको थियो । घटना साँच्चिकै अकल्पनीय नै थियो । विशेषगरी जुन बीभत्स र नृशंस तरिकाले यो काण्ड मच्चाइएको थियो, त्यो कसैको पनि कल्पना बाहिरको कुरा थियो ।
स्थलगत अनुगमन र समाचार संकलन गर्न मानवअधिकार संचार प्रतिष्ठानले पहल  गर्यो  ।

समाचारमा महिलाका स्तन काटिएका, सामूहिक बलात्कार गरेर यौनाङ्गमा लाठी घुसारिदिएका समाचार सार्वजनिक भएका थिए । अहिले पनि म राम्ररी सम्झन्छु यो समाचारले सारा देश स्तब्ध थियो । हत्या हिंसाको १० वर्षे शृंखलाबाट देशले पार पाउँछ कि भन्ने भरोसाले भर्खर नयाँ पालुवा हाल्दै गर्दा मानव सभ्यतामाथि नै प्रश्न उठाउने गरी यो हत्याकाण्ड भएको थियो ।

स्थानीय बासिन्दाहरूले भने मधेशी जनअधिकार फोरमको तयारी देखेर अघिल्लै दिन अनुमान लगाइसकेका रहेछन् कि-केही नराम्रो हुँदैछ । उनीहरूले बाँसको भाटाभित्र तरबार लुकाई त्यसमाथि पार्टीको झण्डा राखेर अगाडिदेखि नै रिहर्सल गरेको बताएका थिए ।

जब हामी घटनास्थल पुग्यौं, स्थानीयको अवस्था साह्रै नै टिठलाग्दो थियो । हाम्रो पालो कहिले ? भन्ने मानसिकतामा पलपल मरेर बाँचिरहेका जस्ता थिए उनीहरू । कोही बोल्न तयार थिएनन् । बोल्न खोज्नेको बोलीमा पनि आवाज थिएन । नयाँ मान्छेदेखि डराउने, अझ पहाडे अनुहारदेखि झन् डराउने अवस्था थियो त्यहाँ ।

घटनास्थलमा छरपस्ट अवस्थामा भाला, च्यातिएका टेन्टका टुक्रा र नालीहरूमा रगतका टाटैटाटा थिए । संकटकाल लागेको जस्तो भयपूर्ण अवस्था थियो त्यहाँ । राइस मिल मैदानका दुई कुनामा दुईतिर आमने–सामने उभिएका छरपस्ट मञ्चहरू एकआपसमा अझै भिड्ने मूडमा भए जस्तो लाग्थ्यो ।

पोष्टमार्टम रिपोर्टका बारेमा बुझ्न खोज्दा अस्पतालले ‘कुटपिटका कारण उनीहरूको मृत्यु भएको’ भन्ने जवाफ दियो । समाचारमा आएजस्तो बीभत्स हत्या भएको होइन भन्ने जोड उनीहरूको थियो । यस मामिलाका जानकार तत्कालीन जिल्ला विकास समितिका पदाधिकारीले त हामीलाई भेट्न समय नै दिएनन् ।

लामो प्रयासपछि हामीले थाहा पायौं कि-स्थानीय बासिन्दाहरूले भने मधेशी जनअधिकार फोरमको तयारी देखेर अघिल्लै दिन अनुमान लगाइसकेका रहेछन् कि-केही नराम्रो हुँदैछ । उनीहरूले बाँसको भाटाभित्र तरबार लुकाई त्यसमाथि पार्टीको झण्डा राखेर अगाडिदेखि नै रिहर्सल गरेको बताएका थिए । दैनिक साँझ-साँझ उनीहरूले रिहर्सल गर्ने गरेको केही स्थानीयले बताएका थिए । तर, हाम्रो सुरक्षा निकाय, गुप्तचर कसैले पनि यसको भेउ पाएनन् वा पाएर पनि वास्ता गरेनन् ।

घटनामा पाँच जना माओवादी महिलाको बीभत्स हत्या गरिएको थियो । प्रत्यक्षदर्शीका भनाइमा सामूहिक बलात्कारपछि स्तन काटेर नजिकैको मन्दिरमा भोग दिनेसम्मको ज्यादती भएको थियो । उनीहरूका यौनाङ्गमा उखुका लाठी कोचिएको थियो । यो सुनेर हामी त्यो मन्दिरमा पनि गयौं । त्यहाँ रगतका बाक्लै डोबहरू देखिने अवस्थामा थिए । मन्दिर संरचनाविहीन ढुङ्गा मात्रै थियो ।

यही विषयमा केन्द्रित रहेर हामीले अस्पताल प्रशासन र प्रहरीसँग जिज्ञासा राखेका थियौं । अस्पतालले कुटपिटका कारण मृत्यु भएको बनावटी जवाफ दिएर उम्कियो । त्यस्तै एक-एक शवको पोष्टमार्टम नगरेको अस्पतालको भनाइ थियो । प्रहरीले महिलाहरूको ज्यानै गएपछि बलात्कार हुनु र नहुनुको प्रश्नै भएन नि भन्ने जवाफ दिएको थियो ।

उनीहरूका अनुसार भाग-दौड मच्चिएपछि माओवादी कार्यकर्ता स्थानीयको घरमा लुक्न पुगेका थिए । एक स्थानीय महिलाले आफ्नो घरमा दुई माओवादी महिलालाई लुकाउन खोजेकी थिइन् । तर, फोरमका कार्यकर्ताहरूले उनीहरूलाई घरबाट थुतेर लगेका थिए र लखेटी-लखेटी मारेका थिए । एकजना वृद्धले हामीलाई बताए अनुसार, ‘मारिएका मध्ये धेरैलाई उनीहरूले नालीमा हालेर माथिबाट छोपेका थिए ।’

यसरी दुवै पक्ष पछि नहट्ने हठका कारण भएको भिडन्तमा त्यो क्षति भएको थियो । कतिले यो घटना नियतवश हुन दिइएको भनेर विश्लेषण पनि गरेका थिए । तर जे भए पनि यो एउटा निकृष्ट घटना थियो । त्यसमाथि प्रभावितहरूले अहिलेसम्म न्याय नपाउनु र न्यायका लागि राज्यले पहल नगर्नु निकै दुःखद् र रहस्यमय छ ।

 

  • साझा परिवेश
  • शुक्रबार, जेष्ठ २६, २०८० ११:५४

प्रतिक्रिया

तपाइको प्रतिक्रिया दिनुहोस्