December 10, 2024 | मङ्लबार, मंसिर २५, २०८१
सुचनाहरु
अदालतको आदेशलाई महानगरको निर्णय भनि जनता माझ भ्रम नछर्नु- बालेन सरकारले संविधान दिवशको अवसरमा नेसनल डे कन्सर्ट गर्ने प्रधानमन्त्रीलाई एमाले काठमाडौँद्वारा ध्यानाकर्षण माओवादी केन्द्र भद्रपुरमा हंशधर राजवंशीको नेतृत्वमा नयाँ कार्य समिति चयन सुनको मुल्य घट्यो , कतिमा हुदैछ कारोवार ? साफ यु–२०: भुटानलाई हराउँदै नेपाल फाइनलमा चरित्रहत्या गरेको भन्दै दुर्गा प्रसाईंविरुद्ध ज्वाला संग्रौलाले दिइन् साइबर व्युरोमा उजुरी आज श्रीकृष्ण जन्माष्टमी गुन्यु चोली जोगाउन थालिएको मेची–काली यात्रा समापन आजको मौसम : कोशीमा भारी वर्षाको सम्भावना विमानस्थलबाट इन्धन डिपो हटाउन सरकारी निकायबीच मिलेन तालमेल सुनकोसीमा खसेको गाडी निकालियो, अझै तीनजना नदीमै बेपत्ता भत्ता लिन राष्ट्रिय परिचय पत्र नचाहिने सर्वोच्च अदालतको आदेश कोरियामा मृत्यु भएकी इलामकी सोनुको शव नेपाल ल्याइयो नेपाली तीर्थयात्री बोकेको बस बिहारमा दुर्घटना सुनको मूल्य तोलामा १ हजार रुपैयाँ बढ्यो महोत्तरीको बर्दिवास र औरही सिमाना नजिक वडा अध्यक्ष मृत फेला देउवा निवास अगाडि फेला परेको शङ्कास्पद वस्तुभित्र माटो भेटियो झापाको गौरीगञ्जमा आगलागी, दुईवटा घर जलेर नष्ट त्रिशूली नदीमा खस्नबाट जोगियो बस, घाइते १५ जनामध्ये दुईको अवस्था गम्भीर

बुवालाइ सम्झिदा : युवराज धौराली

  • साझा परिवेश
  • आइतवार, साउन १३, २०८१ १७:0९
बुवालाइ सम्झिदा : युवराज धौराली

बुवालाइ सम्झिदा : युवराज धौराली

बुबा शब्द आफैमा अर्थपूर्ण शब्द हो । संसारको हरेक कुनामा गएर खोजेता पनि बुबाको अर्थ एउटा सिंगो अनुशासित र संस्कारी परिवारको रूपमा भेटिन्छ । बुबा घरको जग हो, परिवारको उज्ज्यालो हो । संसारको आठौँ आश्चर्य बुबा हो , जसलाई दिन मात्र आउछ , सन्तानबाट कहिल्यै लिन आउदैन । मेरो बुबा भन्ने गर्नुहुन्छ – जीन्दगि जिउनको लागि दुई तरिका सधैँ अपनाउनु । जे भइराख्या छ हुन देउ , सहदै जाउ । आफ्नो जिम्मेवारी आँफै उठाउ, आत्मबल दह्रो बनाउ, ती सबै उल्झनबाट आफु उत्रिनको लागि ।

मेरो बुवा बिष्णु प्रसाद धौरालीले छाडेर जानू भएको नि आज ५८ दिन भयो । बुवानै सन्तानको सुरक्षा कवच हो । बुबा सहारा हो , बुवा सन्तानको पहिलो मार्गदर्शन हो । मेरो बुबा नै संसारको सबैभन्दा बलियो र शक्तिशाली व्यक्ति हो । मेरो बुवा नै मेरो परिवार हो । मेरो बुवा नै मेरो घरको जग हो । बुबा नै आमाको अभिमान हो, स्वाभिमान हो । बुवा नै हो हाम्रो सपनालाई पुरा गर्ने, जिम्मेवारी आफ्नो थाकेको काधमा सजाउने, बुवा नै हो आफ्नो परिवारको लागि आफैलाई आफैले पर कतै लगेर बेचिदिने व्यापारी ।

सानो हुँदा मलाई हात समाउँदै डुलाउनु हुन्थ्यो । केहि पुराना याद कल्पिन मन लाग्यो । म फतक्कौ गल्दा हजुर मलाई आफ्नो काधमै बोक्नुहुन्थ्यो, आँफुले नदेखेका कुराहरु पनि मलाई देख्यौ ? देख्यौ ? भन्दै सोध्नु हुन्थ्यो । त्यति बेला मलाई लाग्थ्यो , मेरो बुवा त मलाई कति माथीसम्म उचाल्न सक्नुहुन्छ , मेरो बुवाले त यो घर नै उचाल्न सक्नुहुन्छ होला । बुबाले दिनरात नभनी घर माथी परिवार माथी नै आफ्नो जवानी, इच्छा, आकांक्षा सम्पूर्ण समर्पित गर्नुभयो । बुवाले आफ्ना साना भाइ बहिनीलाई सदैव माया गर्नुपर्छ भन्ने ज्ञान मेरो दिमागमा भरिदिनु भयो ।

बुबाले गरेको मेहनत राम्रोसंग देखेको छु । बुवा बिहानै कोदालो, हलो , फोरुवा बोकेर खेतमा काम गर्न गएको देख्दा बुबाको लागि खान बनाएर लग्थे । म भ्याकुता जस्तै बुरुक बुरुक उफ्रिन्थे, हातको सबै खाजा पोखिएर खाना मात्र बाकी रहन्थ्यो, मेरो बुवा आफ्नो बच्चाले ल्याएको भन्दै चिसो कुवा बाट बग्दै गरेको पानीले खाना मुछ्दै खानुहुन्थ्यो । बुबाले लगाएको त्यो कछाड चुर्लुम्मै भिज्दा पनि फोरुवाले बाउसे गर्दै बस्नुहुन्थ्यो । त्यो फोरुवाले बुवाको हातमा फोकै–फोका पारिदिन्थ्यो, त्यहि फोरुवाको बिडले नै बुवाको फोका फुटाउथ्यो । हजुरले खेत रोप्ने मेलो सहज पार्दिनु हुन्थ्यो । त्यसैले त हिरा जस्तै टल्कने सेतो चामलको भात खान सक्यौं । जति नै दुःख भएपनि हजुरको आँखा भिजेको कहिल्यै देखिन बुवा ।

हजुरको न कुनै दराज छ, न कुनै मधुुस, यति धेरै दुख हजुर कहाँ लुकाएर राख्नु हुन्थ्यो ? दुखेको त्यो खुट्टाले सकी नसकी झीजै झिजा मसिना बासका सिम्ठा बोक्दै तरकारीको लागि झिक्रा बनाउनु हुन्थ्यो। तरकारी राम्रो होस् भन्दै डोका कै डोका मल खन्याउनु हुन्थ्यो , त्यसले त आज त्यो सबै झिक्रा नै हरियाली हुने गरि विभिन्न थरीका फलफूल फुलेका छन् ।

सन्तानको भविष्य उज्ज्यालो होस् भनेर दुनियासँग कति झुक्नु भयो होला है ? ।

मैले सन्सार मा सबैभन्दा बढी बिश्वास गर्ने ब्यक्ति नै आफ्नो बुवा हो, किनकी उहाँले आफ्नो ईमान बेचेर क्षणिक खुसी हुने दुस्प्रयास कहिल्यै गर्नुभएन ।


यस बिचारका लेखक युवराज धौराली हुन । उहाको बुवा स्व बिष्णु प्रसाद धारालीको स्वर्गारोहण भएको आज ५८ औ दिन भएको छ । झापा निवासी समाजसेवी युवराज धौरालीले बुवाको सम्झनामा लेखिएको बिचार हो ।

  • साझा परिवेश
  • आइतवार, साउन १३, २०८१ १७:0९

प्रतिक्रिया